Leeds Üniversitesi’nde buzulbilimci olan Benjamin Wallis tarafından yürütülen araştırmaya göre, okyanusların ısınması ve buz sahanlığının incelmesi nedeniyle Cadman Buzulu, Kasım 2018-Mayıs 2021 arasında yaklaşık 8 kilometre geri çekildi.
Nature dergisinde yayımlanan makalede, Wallis, “Cadman’ın görünüşte istikrarlı bir buzuldan ani bozulma ve önemli buz kaybı gördüğümüz bir buzula dönüşme hızını görmek bizi şaşırttı” dedi.
Wallis ve ekibi uyduları kullanarak buzulu takip etti.
Cadman buzulunun ucundaki buz sahanlığı incelip çökerek buzulun akma hızını iki katına çıkardı ve denize buzdağı bırakma oranını 13 ayda yüzde 28 artırdı. Buzul her yıl yaklaşık 2,16 milyar ton buzu Batı Antarktika yarımadasındaki Beascochea Körfezine boşaltıyor.
Wallis şu değerlendirmelerde bulundu:
“Batı Antarktika Yarımadası’nın bu kısmındaki komşu buzulların aynı şekilde tepki vermemesi de ilginçti; bu da iklim değişikliğinin bu önemli ve hassas kutup bölgesini nasıl etkilemeye devam edeceğini daha iyi tahmin edebilmemiz için önemli dersler içeriyor olabilir. Çalışmamız Antarktika’da meydana gelen değişiklikleri anlamak için otuz yıllık verileri, dokuz farklı uydu misyonunu ve yerinde oşinografik ölçümleri bir araya getirdi. Bu, Dünya’nın kutup bölgelerinin, hepsi bize hikâyenin farklı bir parçasını anlatan bir dizi sensörle uzun süreli olarak izlenmesinin ne kadar önemli olduğunu gösteriyor.”
Cadman Buzulu, buzun incelmeye devam etmesi nedeniyle yılda yaklaşık 20 metre yükseklik kaybediyor.
Araştırmacılar, hızlı değişimlerin su sütununun derinliklerindeki yüksek okyanus sıcaklıkları tarafından tetiklendiğine ve buz sahanlığının aşağıdan yukarıya doğru erimeye başlamasına neden olduğuna inanıyor. 2018-19’da buz sahanlığı çöktü.
Araştırmacılar, o zamandan beri buzulun “önemli bir dinamik dengesizlik” durumunda olduğunu belirtiyor.
Yakındaki buzullar, daha sıcak suyu Funk ve Lever buzullarından uzaklaştıran su altı kaya sırtları tarafından korunmuş olabilir.
British Antarctic Survey’den ve makalenin yazarlarından biri olan Michael Meredith, “Antarktika çevresindeki okyanusun hızla ısındığını ve bunun buzullar ve buz tabakası için önemli bir tehdit oluşturduğunu ve küresel olarak deniz seviyesinin yükselmesi için sonuçlar doğurduğunu bir süredir biliyoruz” diyor.
Bölgedeki buz kaybı 2002 yılında Larsen-B buz sahanlığının kısmen çökmesinden sonra arttı. 1992-1997 yılları arasındaki buz kaybına kıyasla 2007-2012 yılları arasındaki buz kaybı yüzde 400’den fazla artış gösterdi.
Çalışmalar, Batı Antarktika’daki Pine Island ve Thwaites buz sahanlıklarının altındaki erime oranlarının arttığını ortaya koyuyor.
Meredith, şunları söyledi:
“Bu yeni araştırmanın gösterdiği şey, görünüşte istikrarlı olan buzulların çok hızlı bir şekilde değişebileceği, neredeyse hiçbir uyarı olmadan istikrarsız hale gelebileceği ve ardından çok güçlü bir şekilde incelip geri çekilebileceğidir. Bu durum, Antarktika çevresinde, özellikle de ölçüm yapmanın zor olduğu buzullara yakın bölgelerde kapsamlı bir okyanus gözlem ağına duyulan ihtiyacı vurguluyor.”
